Ελλάδα,  2016

Όλοι ζούμε στιγμές δύσκολες, αλλά και χαρούμενες. Ημέρες που κατακλύζονται από θετικά συναισθήματα και άλλες πάλι που τα αρνητικά συναισθήματα κυριαρχούν.

Συμβαίνει σε όλους μας, έχει συμβεί και σε μένα πολλάκις.

Ξύπνημα μέσα σε βαρύ κλίμα, διάθεση πεσμένη, μαύρα σύννεφα από πάνω.

Ο καθένας όμως βρίσκει κάποιον τρόπο να νιώσει κάπως καλύτερα, έχει μια δική του διέξοδο.

Για μένα το καλύτερο φάρμακο είναι η … Πορσελάνα (και ευχαριστώ ιδιαίτερα αυτόν που με πρωτοπήγε) και το τρέξιμο εν γένει . Μόνο τότε ξεκαθαρίζει λίγο το μυαλό, ανεβαίνει κάπως η ψυχολογία και αχνοφαίνονται κάποια αισιόδοξα μηνύματα , όπως οι ακτίνες του ήλιου πίσω από τα δέντρα στα όμορφα δάση μας.

Βέβαια πολλές φορές το τρέξιμο γίνεται και με παρέα, οπότε τα πράγματα είναι διαφορετικά, αλλά και πάλι υπέροχα.

Ειδικά όταν συμμετέχεις σε οργανωμένες παρέες, που έχει πολλές ο Σύλλογός μας (όπως η παρέα του Π. Τελλίδη στην οποία είχα τη χαρά να συμμετέχω αρκετές φορές), οι διαδρομές γίνονται ακόμη πιο ευχάριστες και η «ψυχοθεραπεία» λειτουργεί στον μέγιστο βαθμό με τις κουβέντες, τα νέα μονοπάτια, τις καινούριες γνωριμίες, την ανταλλαγή εμπειριών και απόψεων. Το μυαλό είναι επικεντρωμένο στο “εδώ και τώρα” ξεχνώντας έστω και για λίγο την καθημερινότητα και βλέποντάς τα όλα κάπως πιο οπτιμιστικά!

Φυσικά όχι ότι τρέχοντας λύνονται όλα τα προβλήματα, απλά τα βλέπουμε ίσως με μια άλλη ματιά. Δεν ξεχνώ πως και το ίδιο το τρέξιμο πολλές φορές φέρνει δυσκολίες, όπως όταν φτάνεις στα όριά σου, όταν ίσως τα ξεπερνάς κάποιες φορές, όταν δεν πετυχαίνεις τους στόχους σου, όταν αναγκάζεσαι να εγκαταλείψεις κάποιον αγώνα, όταν έχεις κάποιο ατύχημα… Όμως όλα αυτά είναι η «μαγεία» του τρεξίματος. Το πώς μετά ανασυγκροτείσαι και βρίσκεις τη δύναμη να ξεκινήσεις την επόμενη προπόνηση με προσμονή, ελπίδα και χαρά.

Κάνοντας ένα ταχύτατο flash back της ζωής μου πριν και αφού μπήκε το τρέξιμο σε αυτήν πιο οργανωμένα πλέον, αναρωτιέμαι γιατί δεν έγινε νωρίτερα… Όμως λίγο οι «υποχρεώσεις», λίγο οι συνθήκες και ίσως πως για το καθετί υπάρχει το κατάλληλο πλήρωμα του χρόνου, απαντιέται το προηγούμενο ερώτημα.

Τώρα πια νιώθω πολύ καλύτερα με τον εαυτό μου που έχω εντάξει ένα χόμπι στη ζωή μου που με κάνει πραγματικά ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ!!!

Εύχομαι να μην κούρασα με την κατάθεση ψυχής τους φίλους και τις φίλες συντρέχτες/ισσες!!!

Ευχαριστώ

Άννα-Μαρία