Βασική επεξήγηση ‘Support σε SkyRunning Events, the Σ.Δ.Υ.Θ way’.
Καθαρά για ακαδημαϊκούς λόγους, ήθελα να διευκρινίσω μετα από ερώτημα φίλου, ‘Τι ακριβώς κάνετε όταν πάτε support στο βουνό?’.
Φίλε μου καλέ, καλέ μου φίλε. Το μόνο που μπορώ με σιγουριά να σου πω, είναι ότι δεν κάνουμε τίποτα εύκολο. Στο βουνό, δεν υπάρχει Εύκολο. Δεν υπάρχει ‘εύκολος’ τρόπος να φτάσεις εκεί. Πρέπει να μοχθήσεις για να είσαι παρών, όταν για κάποια δευτερόλεπτα θα περάσει από μπροστά σου ένας αθλητής, ένας συντρεχτής, ένας γνωστός, ένας φίλος, ένας δικός σου άνθρωπος.
Στην συγκεκριμένη περίπτωση, πρέπει να φορτωθείς σαν το μουλάρι το σακίδιο σου, και με όλο αυτό το βάρος, να πάρεις σε κοντά 12χλμ, 1.800μ υψομετρική, ότι καιρό και να έχει. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος. That’s it. Accept it, or stay home.
Και αφού φτάσεις εκεί πάνω, να ξέρεις ότι δεν σε περιμένουν οι βασικότερες των παροχών. Δεν έχει 5αστερα. Δεν έχει ζεστό νερό. Μερικές φορές, δεν έχει καν νερό. Δεν έχει ζέστη. Μερικές φορές δεν έχει ρεύμα (μην πάρεις φορτιστή, έξτρα βάρος θα κουβαλάς). Δεν έχει σήμα. Μερικές φορές δεν υπάρχει απολύτως καμία επαφή με τον ‘πολιτισμένο κόσμο’. Αλλά, παρ’ αυτά, πας.
Πας, για να μην κοιμηθείς το βράδυ λόγω της υγρασίας και του κρύου, πιθανόν σε κάποιο ράντζο, για να είσαι εκεί το πρωί, όσο πιο ξεκούραστος μπορείς, και να φωνάξεις, και να χειροκροτήσεις, και να ζητωκραυγάσεις, να ενθαρρύνεις και να κάνεις ‘κόλλα 5 γίγαντα μου’ σε όσους τόλμησαν και στήθηκαν σε αυτήν την γραμμή αφετηρίας στις 06:00 το πρωί, και κατάφεραν να φτάσουν στην κορυφή του Ολύμπου τρέχοντας.
Εκεί επάνω, δεν θα βρεις ούτε κερκίδες, ούτε καθίσματα, ούτε στέγαστρα, ούτε σκίαστρα. Εκεί η κερκίδα είναι τα Ζωνάρια. Με αέρα, με βροχή, με ήλιο, με σύννεφα, με ομίχλη. Καθισμένος λοιπόν πάνω σε σαθρό έδαφος (πιο άβολα πεθαίνεις), παρέα με τα στοιχεία της φύσης, ισορροπείς όσο μπορείς, για να αφήσεις ελεύθερο το μονοπάτι, ώστε να περάσουν οι Υπεραθλητές στο τελευταίο ανηφορικό τους κομμάτι.
Θέλει κότσια φίλε να είσαι support.
Θέλει να ξέρεις ότι θα ταλαιπωρηθείς, αλλά ξέρεις, (γιατί κάποια στιγμή πιθανόν να το ένοιωσες και εσύ σε κάποιον σου αγώνα), πόσο σημαντική είναι η παρουσία σου εκεί. Ακόμα και αν κάποιος κατάκοπος αθλητής καταφέρει να σηκώσει το κεφάλι του και να σου δώσει ένα δείγμα χαμόγελου, ξέρεις ότι όλη αυτή η ταλαιπωρία για σένα, δεν έχει πια καμία σημασία. Κατάφερες τον στόχο σου.
Αυτό είναι λοιπόν φίλε μου το Σ.Δ.Υ.Θ. SUPPORT.
Στέφανος Σακουλάς
