Με αφορμή τον 5ο Δρόμο Σέϊχ Σου
Τρέχοντας ζω την ζωή σε μια ζιπαρισμένη μορφή, σε μια συμπυκνωμένη μορφή όπου μετά μπαίνω στους ρυθμούς των υπολοίπων με μεγαλύτερη εμπειρία και πιο μεγάλη αντοχή στα γεγονότα.
Για παράδειγμα, τρέχω μια ώρα στο βουνό και είναι σαν να ζω πράγματα εκτός τρεξίματος για 8 – 10 ώρες, τρέχω μιάμιση ώρα σε έναν αγώνα βουνού και παίρνω ‘δουλειά’, παίρνω δύναμη για 4-5 μέρες.
Σκέψεις που ήρθαν με αφορμή την συμμετοχή στον 5ο Δρόμο Σέιχ Σου που διοργανώνει ο Σύλλογος Δρομέων Υγείας Θεσσαλονίκης. Πρώτη φορά έτρεξα στο συγκεκριμένο αγώνα, η αλήθεια είναι πως υποτίμησα την απόσταση των 16 χιλιομέτρων. Ο αγώνας όμως καραδοκούσε το θύμα του σαν άλλο ‘Ξεχασμένο Πηγάδι’ των ‘Εξαδάχτυλος’ και μου έδωσε το μάθημά του.
Πάντα μαθαίνω τρέχοντας ότι κι αν γίνει, όπως και αν γίνει, λίγο η πολύ δεν έχει σημασία. Η ενέργεια της άσκησης λειτουργεί σαν να φιλτράρει την ύπαρξη, σαν να οξυγονώνει τα κύτταρα στο σύνολό τους.
Τα πρώτα χρόνια ενασχόλησης με το τρέξιμο είχα τρέξει σε αντίστοιχους αγώνες, η αντιμετώπιση και η στάση τότε δεν έχει καμιά σχέση με το τώρα. Βέβαια όταν πρόκειται για φύση κάποια στάνταρ υπάρχουν και επιβάλλεται να υπάρχουν.
Σχεδόν πάντα όταν μπαίνεις σε έναν αγώνα η παρουσία, η ψυχολογία αλλάζει κλίμακα, σαν να ενεργοποιείται κάποιος παροπλισμένος διακόπτης. Με πίεσα κι ήταν ωραίο, πάντα η πίεση όταν είναι λειτουργική προσφέρει ουσιαστικά στον εαυτό. Όταν παίρνεις απόσταση απ’ τα πράγματα τα βλέπεις στο σύνολό τους, μαθαίνεις απ’ την απόσταση, λειτουργεί σαν άλλο μικροσκόπιο .
Μεγάλη υπόθεση το ζιπάρισμα το ανέφερα στο ξεκίνημα, επίσης όπως και οι προπονήσεις δίνουν τροφή για σκέψη έτσι και κάθε αγώνας έχει να δώσει κάτι προσωπικό. Ανέφερα για την υποτίμηση νωρίτερα όπως και στο report της ημέρας στο running365.gr. Η υποτίμηση προς κάτι που βρίσκεται απέναντι από εμάς, έχει να κάνει με εμάς, με τον εαυτό όχι το απέναντι. Δεν κάνουμε δοκιμές σ’ έναν αγώνα όσο μικρός κι αν είναι, δεν δοκιμάζουμε νέα προϊόντα σε αγώνα, το βίωσα αρκετά καλά με ευτυχώς όχι έντονες στομαχικές ενοχλήσεις.
Όσον αφορά τον αγώνα, θεωρώ πως είναι ιδανικός εισαγωγικός αγώνας για κάποιον που θέλει να δοκιμάσει να τρέξει σε βουνό, ήπια υψομετρική διαφορά ήπια μονοπάτια, χωματόδρομοι με μικρές παγίδες. Ότι πρέπει για κάποιον που θέλει να δοκιμάσει σε μη αστικό ασφάλτινο περιβάλλον. Ενώ για τους έμπειρους δρομείς είναι ένας αγώνας που θα μπορέσουν να τρέξουν ελεύθερα με ένταση στην γρήγορη διαδρομή
Το κλίμα ζεστό που τονώθηκε κι απ’ τον μικρότερο λαϊκό αγώνα των 4,5 χιλιομέτρων με την παρουσία κόσμου απ’ τα Θεραπευτικά Προγράμματα του ΚΕ.Θ.Ε.Α. ΙΘΑΚΗ & ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ. Ιδιαίτερα σημαντική η παρουσία των ανθρώπων που βρίσκονται σε κάποιο στάδιο θεραπείας, όπως επίσης και η νοηματοδότηση που μπορεί να γίνει για την δική τους θεραπευτική πορεία.
Θεωρώ (και το αναφέρω γιατί μου έληψε), πως για συμβολικούς και ουσιαστικούς λόγους θα πρέπει στην τελετή βράβευσης να βρίσκονταν άνθρωποι από το ΚΕΘΕΑ ώστε να απονέμουν κάποιο έπαθλο στις κατηγορίες που βραβεύονται. Ιδιαίτερα που τα έπαθλα κατασκευάζονται στο εργαστήριο κεραμικής του ΚΕΘΕΑ – ΙΘΑΚΗ.
Πολλά μπράβο στον σύλλογο δρομέων υγείας Θεσσαλονίκης για τον άρτιο αλλά κυρίως ζεστό αγώνα που διοργάνωσε με σημαντικό όφελος τον ερχομό ανθρώπων διαφορετικών ηλικιών στην φύση και στο βουνό.
Βαγγέλης Ψυχογυιός