Δρομείς: να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι

 Γιάννης Θεοδωράκης, Καθηγητής Αθλητικής Ψυχολογίας, Αντιπρύτανης Πανεπιστημίου Θεσσαλίας

 

Η πιο συστηματική και μεγάλης έκτασης έρευνα για την αξία του τρεξίματος δημοσιεύτηκε μέσα στο 2019 στο περιοδικό BJSM. Στηρίχθηκε σε άλλες μελέτες, που κατέγραψαν σε πληθυσμό 230.000 ατόμων τη σχέση τους με το τρέξιμο και τις πιθανότητες θνησιμότητας από πολλές τις κατηγορίες ασθενειών καρκίνου και καρδιοαγγειακών. Πράγματι, όσοι ασχολούνταν συστηματικά με το τρέξιμο, είχαν 30% λιγότερες πιθανότητες να πεθάνουν από καρδιοαγγειακές παθήσεις, και 23% από καρκίνο, σε σχέση με τα άτομα που δεν έτρεχαν. Η έρευνα έδειξε ότι μια φορά τρέξιμο την εβδομάδα, είναι πολύ καλύτερο από το καθόλου τρέξιμο. Παραδόξως, μεγαλύτερη συχνότητα άσκησης δεν σχετίζεται απαραίτητα με εντυπωσιακότερα οφέλη στην υγεία.

Οι φίλοι μου του δρομικού κινήματος βέβαια δεν αρκούνται σε μια φορά την εβδομάδα άσκηση και καλά κάνουν. Πρέπει να τονίσω ότι η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας, μας λέει ότι οι ενήλικες πρέπει να ασκούνται –όχι απαραίτητα με το τζόκινγκ- τουλάχιστο 150 λεπτά την εβδομάδα με άσκηση χαμηλής ή μεσαίας έντασης. Ιδανικά είναι τα 300 λεπτά την εβδομάδα άσκησης. Για δε τα παιδιά και τους εφήβους πρέπει να ασκούνται 60 λεπτά την ημέρα και όλες τις ημέρες τις εβδομάδας.

Πόσο καλά είναι όλα αυτά; Μια άλλη σπουδαία εργασία του 2016, μας λέει ότι η άσκηση,  εκεί στα 150 λεπτά την εβδομάδα, πρέπει να συστήνεται ως φάρμακο -συνοδευτικά βέβαια της θεραπευτικής αγωγής- σε 26 κατηγορίες ασθενειών. Από την κατάθλιψη, το άγχος, το στρες, τη σχιζοφρένεια, την άνοια, το πάρκινσον, τη σκλήρυνση κατά πλάκας, την παχυσαρκία, την υπερλιπιδιμία, το μεταβολικό σύνδρομο, τον διαβήτη τύπου 2, τα καρδιαγγειακά, τις χρόνιες πνευμονοπάθειες, το άσθμα, την οστεοπόρωση, την οστεοαρθρίτιδα, τη ρευματοειδή αρθρίτιδα και τον καρκίνο (SJMSS).  Τις ίδιες θέσεις διατυπώνουν και άλλες εργασίες που εστιάζονται πιο πολύ σε θέματα ψυχικής υγείας. Έχουν καταγράψει επίσης ότι η άσκηση σχετίζεται με την αύξηση του προσδόκιμου της ζωής. Ναι τα άτομα που ασκούνται ζουν καλύτερα και περισσότερο, κατά 3 περίπου έτη.

Οι συστηματικοί δρομείς ούτε στα 300 λεπτά άσκηση την εβδομάδα αρκούνται, και ασκούνται πολύ περισσότερο. Δεν έχουμε τεκμηριωμένες πληροφορίες αν αυτό είναι κακό ή καλό. Προσωπικά το βρίσκω καλό, γιατί πέρα από τις θετικές επιδράσεις στην υγεία, φίλοι μου, το συστηματικό τρέξιμο και η συμμετοχή σε δρόμους μεγάλων αποστάσεων, έχει και πολλά άλλα καλά.

Είναι φιλοσοφία ζωής, είναι αγάπη, είναι ψυχική ισορροπία, είναι εξαιρετική εξάσκηση διανοητική, είναι αυτοπειθαρχία, είναι πάθος, είναι εξερεύνηση των ανθρώπινων ορίων, είναι δρόμος εσωτερικής αναζήτησης χωρίς εξωτερικούς ανταγωνισμούς, είναι δρόμος κοπιώδης, έτσι χωρίς σκοπό, είναι μια εσωτερική προσευχή.  Οι σωστοί δρομείς μεγάλων αποστάσεων δεν τρέχουν για κάποιο εξωτερικό λόγο ούτε ψάχνουν ιδιαίτερα τα χειροκροτήματα, και τις αναρτήσεις στα κοινωνικά δίκτυα, αν και αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Στόχους προσωπικούς προσπαθούν να πετύχουν. Προσπαθούν απλά να γίνονται καλύτεροι ως δρομείς και ως άνθρωποι. Μέρες που είναι, και να βγει η κοινωνία από την περιπέτεια της πανδημίας, και να ξαναγεμίσουν οι αθλητικοί χώροι, και χωρίς υπερβολή να θυμόμαστε ότι οι συστηματικοί δρομείς, καλύτεροι άνθρωποι προσπαθούν να γίνουν.

Προς το παρόν σεβόμαστε τις αποφάσεις του ΕΟΔΥ, με άσκηση στο σπίτι. Τρόποι να γυμνάζεται κανείς εντός του σπιτιού υπάρχουν. Σε κάθε περίπτωση γυμναζόμαστε με μέτρο, γιατί και η υπερβολική άσκηση εξασθενίζει τον οργανισμό, με ότι αυτό συνεπάγεται για τον καιρό της πανδημίας που ζούμε.